حق همیشه با مردم نیست. مردم همیشه حق نیستند. هر چقدر هم که زیاد باشند. هر چقدر هم مظلوم به ظلم ظالم باشند. حق ، نظر مردم نیست. حق ، نظر اکابر و خبرگان مردم نیست. حق نیازی به بیعت مردم ندارد. بیعتها نیازمند فشردن دست حق اند: یدالله فوق ایدیهم.
حق همیشه هست ، اما تا ظرفیت پذیرشش نباشد مستحقش نمیشویم. حق نمیمیرد ، حتی اگر کشته شود. حق خداست و خدا را هیچگاه نمیشود غصب کرد.
+ اینها را از مادرم آموختم. اینها را داشتم به دخترها یاد میدادم. اینها روضه امشب من بود. روضه تنهایی ام. نمیدانم چقدر از خشمم با این متن منتقل میشود. اما امشب بیش از اشک و غم ، کینه و نفرت و خشم تمام وجودم را پر کرده. امشب با غیظ زخرف خواندم:
فلما آسفونا ، انتقمنا منهم ، فاغرقناهم اجمعین.
چون ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم ، پس همه شان را غرق کردیم.
و شاید غرق در دوری از حق. غرق در توهم حق.
لعن الله قاتلیک یا فاطمه.
درباره این سایت