خب مثل اینکه دیدار رمضانی امسال هم قسمت و فرصت سخنرانی و گفتار رودرو با رهبری به ما نرسید. دوستان خوبی انتخاب شدن برای دیدار و گفتگو و امیدوارم که برآیند دیدار منتهی به انتقال مطالبات عموم جامعه و مهمترش نخبگان و خبرگان موثر در دل جامعه باشه. منم نکات و نقطه نظراتم رو در سه صفحه خلاصه و جمع بندی کردم و دادم به دوستم که انشالا برسونه دست آقا. و امیدوارم که خدا کمک کنه برسه بهشون. برشی از اون رو براتون میذارم. به امید اینکه دست به دست هم بدیم ، ناامیدی ها رو دور کنیم و خودمون حال و آینده خودمونو با توکل بر خدا و همتمون بسازیم و کارآمدی نظام شیعی رو به اهل عالم نشون بدیم.
۵- به نظر می‌رسد که گاهی مطالبات غیری با حداقل ظرفیت مقابله با نظام، ی تلقی شده و فرصت طرح ادعا هم پیدا نمی‌کند؛ چه رسد به بحث، تحلیل، جریان سازی و اثرگذاری. به سه علت عمده:
الف) دلبستگانی از درون نظام در مواجهه با آن، تحلیل اشتباه داشته و متعاقباً تصمیم اشتباه می‌گیرند.
ب) دشمنان نظام ـ به طور خاص در سال‌های اخیر ـ کوچک‌ترین تحرکات مطالبه‌گرانه را به شدت حمایت کرده و ضریب ی می‌دهند.
ج) مطالبه‌گران، مطالبات خود را به درستی از انحرافات پیش رو حفاظت نمی‌کنند.
دلیل هر چه باشد، نتیجه مشخص است: تعمیق شکاف بین نظام و جبهه‌های کوچک و بزرگ مطالبه‌گر، تجمیع مطالبات نهفته زیر پوست نظام و تضعیف ظرفیت مطالبه‌گران که بالقوه ضامن پویایی، تداوم و تقویت پازل نظام می‌باشند.
۶- مسئله خودتنظیمی جامعه در مسائل اجتماعی، کاهش تحکم حکومت در برخی هنجارهای ریشه‌ای و انتشار این هنجارها در عمق شخصیت افراد از طریق بدنه اجتماع و خانواده، به شدت مهجور مانده است. در طرف مقابل، دشمن بر این مهم دست گذاشته و سعی در ترویج فساد از طریق بدنه اجتماع را دارد. فاش می‌گویم که از این منظر، هم نظام در گسترش صلاح و هم دشمن در گسترش فساد در حال ارتکاب اشتباه استراتژیک بوده و تلاش هیچ کدام به اثر مدام، درازمدت و عمیق منتهی نخواهد شد؛ چراکه به فرموده امیرمؤمنان (ع) فساد از خواص شروع شده و به عوام سرایت می‌کند و صلاح مسیر برعکس آن را طی می کند. لازم به ذکر است که بر اساس همین فرمایش، فسادی که به خواص نسبت داده شده، عامل برهم‌زننده صلاح جامعه میباشد که در این عنوان مورد بحث نبوده و در ادامه بر روی آن تمرکز خواهیم نمود.
۷- وم محاسبه نفس در وجه اجتماعی آن و به طور سازماندهی‌شده برای دستگاه‌های نظام اسلامی ـ خصوصاً پس از چهل سالگی انقلاب ـ محسوس می باشد. به تعبیر دیگر، با توجه به جامع‌نگری گفتمان شیعی در عرصه اجتماعی، ورود به دوران پُست‌انقلاب یا پساانقلاب را می توان با نقد جدی به خویشتن جامعه تحت تربیت نظام اسلامی آغاز نمود. بر این اساس، سازمان‌های درون نظام، یک به یک باید مکلف شوند با نگاهی کاملاً انتقادی به عملکرد خویش و سایر نهادها و زیرنهادهای وابسته به خود، به طور جدّ نواقص خود در سال‌های گذشته را شناسایی کرده و به کاستی‌های خود اقرار و آن ها را طبقه بندی و سندسازی نمایند. هم‌چنین تا حد ممکن آن‌ها را برای افکار عمومی جامعه اسلامی منتشر، از ملت و خدای ملت عذرخواهی و اظهار ندامت و به تبع آن به منظور اصلاح و جبران نواقص مذکور، راهکارهای عملیاتی تعریف نمایند.
درباره این سایت