یه محیا کوچولوی سه ساله داریم که مامانش دو روزه بستری شدن و چند روز دیگه هم قراره مهمونمون باشن. صبح نگهبانی نمیذاشت محیا بیاد داخل. مامانش میگفت دلم تنگش شده. رفتم بچه رو آوردم و گفتم فقط نیم ساعت. بعد چند دقیقه رفتم بهشون سر بزنم. گذاشتم صدای قلب مادرشو گوش کنه. برگشتم بهش میگم مامانت چی شده خانوم دکتر؟ میگه مامانم خسته شه! گفتم منم خیلی خسته مه. تو هم خسته ته خاله؟ گفت نههههه. من صبحونه شیر خوردم ، قوی ام.
سوپروایزرمون خیلی شوخ طبع ان. خدا حفظشون کنه. تو اون محیط یه دونه از این آدما همیشه لازمه. اومده بودن تو بخش. ما رو که دیدن اومدن سمتمون. محیا رو بغل کردن گذاشتن کنار مادرش روی تخت. چند دقیقه موندن تا مادر و بچه حسابی همدیگه رو بغل کنن و بعد دوباره بغلش کردن و گذاشتنش پایین. برگشتن به محیا میگن مامانتو که اذیت نمیکنی؟ میگه نوچ! لپشو میگیرن و میگن چه پسر خوبی. دختر خوبی باش! (بنظرم اون لحظه بجز من هیچکس متوجه شوخیشون نشد)
نشستم روی صندلی کنار مادرش. محیا اومد نشست رو پام. چند دقیقه که مشغول حرف بودیم حس کردم داره رو پام ت میخوره که یهویی آروم گرفت و پام گرم شد! به روی خودم نیاوردم. و بعدش دیدم که بلههههه. محیا خانوم کل روپوش و مانتو و شلوارمو آبیاری کردن! شایدم شیریاری کردن! بالاخره بچه مون شیر خورده بود و قوی شده بود! [خنده]
حالا مونده بودم چی بگم. خودشم هیچی نمیگفت. چند دقیقه نشستم و عادی حرف زدم. بعدش خیلی ریلکس گفتم خاله پاشو من برم به کارم برسم. و اومدم بیرون.
حالا رفتم تو پاویون ببینم لباس اضافه چی دارم. مهسا میگه به به. چه بویی! بوی ادرار تازه انسان.
هیچی نمیگم.
میگه بالاخره حاملگیه و هزار دردسر. میخندم.
میگه از نظر علمی هم مشکلی نداره. بالاخره شکم بزرگ میشه و حجم مثانه کوچیک میشه. کنترل آدمم از دستش درمیره. طبیعیه.
میگم مهسااااا.
میگه خب حالا. عیب نداره. خجالت نکش. بالاخره اگه به روپوشتم سرایت کرده روپوش اضافه هست.
بالشو از رو تخت برمیدارم پرت میکنم سمتش.
میگه خدا رحم کنه. پدافند. نزن نزن.
و هر دو میخندیم.
اندازه یک سال بهم متلک انداخت. و من چقدر خوشحالم که بعد از یک هفته تلخ و پر از حرفای ی و ناامیدانه بالاخره برگشتیم به روزایی که با هم شوخی میکردیم
+ حمد مخصوص خداییست که بوسیله ادرار یک بچه سه ساله ، کینه های قلب مهسا رو تو یک لحظه پاک میکنه و قلوبمونو مثل دو تا خواهر به هم نزدیک میکنه.
درباره این سایت