سلام
من یه بخشی از این نظامم و اساس و اصول شکلگیری این نظام بخشی از عقاید منه. نظامم رو معصوم نمیدونم. غیر از اتفاق اخیر ، خیلی خطاهای ریز و درشت دیگه ازش سراغ دارم. ولی از صمیم قلبم معتقدم با تمام خطاهاش توی مسیره. مثل آدم غیرمعصومی که داره بالاپایین میشه ، ولی توی مسیره.
فاجعه ای که توی عدم اعلام صریح و یا حتی ضمنی ماجرای هواپیما توسط بزرگان کشور صورت گرفته رو بلد نیستم توجیه کنم. شاید برای کارشون دلیل کافی داشته باشن. شایدم نداشته باشن.
عجالتا من نمیتونم درباره چیزی که ازش اطلاعات کافی ندارم اظهارنظر کنم. نمیتونم و نمیخوام تو شرایطی که همه داریم منفجر میشیم کبریت تحلیل و توجیه بکشم. نمیتونم و نمیخوام نمک بپاشم به زخم آدمایی که کنارم دارن نفس میکشن. نمیتونم و نمیخوام کسی رو موعظه کنم. نمیتونم و نمیخوام خودمو بذارم جای کسی که خالصانه اون موشکو زده و خدا میدونه الان چه حالی داره. نمیتونم و نمیخوام از حال خونواده ای که موشک خورده و الان آشوبه بنویسم. نمیتونم و نمیخوام از کسایی که حس میکنن بازی خوردن و دروغ شنیدن بنویسم. نمیتونم و نمیخوام برای سرادر (شهید) حاجی زاده بنویسم که الهی بمیرم برای دلت سردار که چطور مردی و زنده شدی این چند روز. نمیخوام و نمیتونم.
دیشب که نمیدونستم چی شده به شبگرد گفتم هیچ کاری از من برنمیاد. گفتم فقط نیت کردم یه گوسفند قربانی کنم برای مردم و انقلاب و مملکت و رهبری. که بلا دور بشه از همه مون. که دیگه طاقت بیشترشو ندارن آدمای نازنین دور و برمون. و صبح امروز که انگار فضای سنگینش از صبحِ شهادت حاج قاسم هیچ کم نداشت.
از من این روزا هیچ کاری برنمیاد جز اینکه غصه بخورم. جز اینکه بعنوان کسی که بخاطر عقیده ش به نظام و رهبری تو جمع دوستاش مسئول تمام این اتفاقات تلقی میشه ، فحش بشنوم و همه شو به جونم بخرم و نوش کنم. از اینکه جلوی اشکامو بگیرم و سرمو پایین بندازم و فقط بشنوم و بشنوم و بشنوم.
از صبح دارم میشنوم. امروز بیشتر موندم بیمارستان که بیشتر بشنوم. تازه یکی دو ساعته رسیدم خونه و از الانم اینجا میشینم و گوشامو باز میکنم در مقابل هر ناسزایی که حس میکنین لازمه به من و مقدساتم بدین. صورتمو جلوتون میگیرم که اگه خواستین سیلی بزنین و با تمام وجودم حق میدم بهتون. من اینجام. و تنها کاری که ازم برمیاد اینه که فحش بشنوم از هر کی که دلش پره. هر چی بغض و نفرت دارین بریزین توی قلمتون و تف کنین تو صورتم. اگه کسی از مسئولین دم دستتون نیست که دق و غم و غصه تونو توی دلش خالی کنین ، میتونین تو دل من خالی کنین. هیچ لازم نیست مراعاتمو کنین. چون همونطور که اول پستم نوشتم ، من بخشی از این نظام و انقلابم. و این تنها کاریه که ازم برمیاد.
پس بسم الله الرحمن الرحیم.
درباره این سایت